Sylwestrowy reset

Jeszcze kilka dni temu nie miałam żadnych planów na Sylwestra. Jakoś tak dobrze szło mi życie z dnia na dzień, że nie pomyślałam o jakichkolwiek planach, a kiedy stwierdziłam, że fajnie by było coś konkretnego zrobić, było już za późno. Stroszyłam się za każdym razem, kiedy słyszałam: "a wy? gdzie idziecie na Sylwestra?", bo nie wiedziałam co odpowiedzieć. Nie rozumiałam co tak wyjątkowego jest w tej nocy, że TRZEBA mieć jakieś plany minimum na miesiąc wcześniej? Rok temu siedziałam w pracy do 23 i jakoś nic twórczego nie robiłam tej "wspaniałej" nocy. Nie musiałam się upić, nie musiałam tańczyć... chciałam tylko ubrać pidżamę i pójść spać. Marta napisała bardzo trafnego posta o szaleństwie sylwestrowym, które jest niewiele warte. Wydaje mi się, że w Sylwestra ludziom zupełnie odbija i jeśli nie masz w planie niesamowitych rzeczy, to jesteś w ich oczach nieudacznikiem.

Tegorocznym Sylwestrem żyło całe miasto, bo TVN sypnął kasą i na Rynku miała być wielka feta dla tych, którzy nie mieli gdzie pójść i chciało im się pomarznąć w tłumie ludzi. Okazał się wielką porażką, ale w sumie to się nie dziwię. Takie imprezy nie są dla mnie. Raz byłam na Rynku Głównym w Sylwestra i poza niesamowitym ściskiem, duszącą chmurą toksycznego dymu po fajerwerkach, oblaniem mnie trzema szampanami, jakimś nieznajomym, który się na mnie rzucił, latającymi korkami, butelkami i petardami - nie ma nic do wspominania. Kiedy zastanawialiśmy się z Brodaczem gdzie pójść, rzucały nam się w oczy oferty bali za 200 złotych, z daniami gorącymi i przepychem, na który wydawaliśmy się sobie za młodzi. Marzyła nam się zwykła domówka z przyjaciółmi. Ale życie sprawiło, że w obliczu pewnych wydarzeń, nie mieliśmy ochoty na żadne huczne świętowanie, nawet te "z braku laku". Postanowiliśmy uciec od tego wszystkiego. Zrobić sobie mały kilkudniowy reset.

I wiecie co robiłam w tegorocznego Sylwestra?

Siedziałam w domku w Beskidzie Niskim, gdzie nie było zasięgu telefonii komórkowej, ogrzewania, ani bieżącej wody... 

Kiedy większość kobiet ubierało kreacje sylwestrowe, ja schodziłam z górskiego szlaku i otrzepywałam buty trekkingowe z błota. Kiedy się malowały, ja ubierałam swój sylwestrowy outfit - ocieplane getry i czysty t-shirt. Kiedy faceci innych dziewczyn kupowali alkohol na wieczór, mój rąbał drewno i dokładał do pieca kaflowego, żebyśmy nie zamarzli. Kiedy inni raczyli się wódką, ja czerpałam wodę ze strumyka i rozgrzewałam się grzanym winem. Kiedy gdzieś rozpoczynały się dzikie tańce, my ze znajomymi graliśmy w gry planszowe. Kiedy wybiła północ, zjedliśmy hiszpańskim zwyczajem dwanaście winogron i popiliśmy szampanami z Biedronki.

I myślałam sobie, że już jesteśmy za starzy na takie ekscesy. Że powinien być bal, gorące dania, morze alkoholu, fajerwerki i sukienka za pół wypłaty... ale przecież to jakaś bzdura wdrukowana nam przez telewizję kolorową.

Bo było najlepiej na świecie.

Ważne jest to z kim spędzacie ten dzień.

Zarówno ten, jak i każdy inny (również w nowym roku).

Chciałabym Wam życzyć, żebyście znaleźli szczęście i motywację do spełniania celów, które Was do tego szczęścia przybliżą!

A Wy? Jak spędziliście ten dzień? Na balu, imprezie czy też skromnie w gronie najbliższych przyjaciół? Myślicie, że jest co świętować 31go grudnia? :)