Obrzydliwy brzydki nawyk - obgryzanie paznokci

Dawno mnie tutaj nie było i muszę przyznać, że trochę mi z tym źle... Dzieje się u mnie dużo, szczególnie w pracy, więc jeśli nie pracuję, to muszę się po niej zrelaksować albo ją odreagować... ot, taki zaklęty krąg, w którym nie ma miejsca na nic. Ale przecież dzieje się dużo, dużo dobrego, więc trzymajcie, proszę za mnie kciuki!

Dziś chciałam się Wam przyznać do mojego bardzo brzydkiego nawyku, który czasem powraca w momentach podwyższonego poziomu stresu. Nawet jeśli Was bezpośrednio nie dotyczy ten problem, to z pewnością wiecie jedno - obgryzanie paznokci jest obrzydliwe. Jeśli sami obgryzacie, też to bardzo dobrze wiecie, ale jakoś Was to nie rusza... A nawet jeśli rusza, to co z tego...

Mówię to z doświadczenia, bo od nastu lat jestem wcale nie taką anonimową obgryzaczką paznokci. Mimo tego, że wiem jak to strasznie wygląda, jak obrzydza innych, jak jest niehigieniczne i niezdrowe - nic nie pomaga. Dla osób, które nie znają tego problemu, sprawa jest prosta: przestań obgryzać... ale wydaje mi się, że jest to zwykłe uzależnienie, niemalże porównywalne do alkoholu czy hazardu. Więcej o tym nawyku możecie przeczytać na stronie narkotyki.pl - schorzenie jest tam nazwanie onychofagią. Może nie zrujnuje rodziny czy nie doprowadzi do bankructwa, ale skutecznie obniży poczucie własnej wartości i będzie podsycać poczucie bycia gorszym. Cytując artykuł na powyższym portalu, z tym problemem zmaga się 45% młodych ludzi, a aż 15% dorosłych nie potrafiło sobie z nim poradzić.

Ja również z tą wadą jakoś nie umiem sobie poradzić. Wiele razy zastanawiałam się skąd się to paskudztwo wzięło, ale trudno mi było dojść do konkretnych wniosków, bo obgryzam paznokcie odkąd pamiętam. Rodzice próbowali miliona sposobów - sypali solą, smarowali gorzkim lakierem, trzaskali po łapach - i nic. Sól się przeżyło, gorzki lakier zdarło, a obgryzać przecież można było w ukryciu. Pewnie był to jakiś mój sposób na radzenie sobie ze stresem, a że należę do osób, które wszystkim się przejmują, to i tych stresujących spraw było zawsze wiele. Jakkolwiek absurdalnie to brzmi, może obgryzanie paznokci jakoś dawało mi to poczucie bezpieczeństwa, relaksowało mnie, uspokajało jakieś stany niepokoju... a teraz wydaje się brzydkim nawykiem całkowicie bez sensu, który robię mimochodem w trakcie robienia innych rzeczy, nawet go nie zauważając.

Nie mogę powiedzieć, że sobie z tym poradziłam i właśnie to tak bardzo mnie drażni. Dlatego porównałam to do (drobnego, bo drobnego, ale...) uzależnienia. Bo przez jakiś czas wydawało mi się, że zupełnie przestałam obgryzać paznokcie, miałam je piękne, długie, zadbane, mocne. Wiele razy. Do momentu aż jeden z nich się nie złamał i machnęłam ręką, że przecież skoro jeden ułamany, to reszta i tak do odstrzału. I tak dalej poleciało. Czas obgryzania, bardzo długi czas radzenia sobie z tym i jeszcze dłuższy czas przeznaczony na zapuszczenie ich od nowa.

Wcześniej myślałam, że poradziłam sobie z tym z dnia na dzień.

Po prostu z zazdrością patrzyłam na koleżanki, które mają długie paznokcie, mogą je pomalować lakierem w super kolorze, a ich dłonie wyglądają świetnie. Patrząc na moje czułam tylko wstyd. Bo ani to pokazać, ani pomalować, żeby jakkolwiek wyglądało. Trochę wstyd, bo o ile dziecku uchodzi obgryzanie paznokci, to dwudziestoletniej dziewczynie - nie bardzo. Teraz, to widzę, bo w pracy spotkałam się z ludźmi, którzy też obgryzają paznokcie. Mając trzydzieści lat... i dopiero teraz widzę jak okropnie to wygląda. Usłyszałam kiedyś od coacha, który opowiadał o tym jak on zatrudnia ludzi. Według niego wygląd mówił wszystko. Jeśli ktoś miał brudne buty - odpadał. Jeśli ktoś miał niezadbaną cerę, to znaczyło, że źle się odżywia i prowadzi niezdrowy tryb życia, więc może w przyszłości być pracownikiem, który będzie chorował. Jeśli ktoś miał obgryzione paznokcie, znaczyło to, że jest bardzo podatny na stres, nie sprawdzi się w sytuacjach trudnych i być może ma problemy z poczuciem własnej wartości i ogólnie nie czuje się w życiu komfortowo. Można się z tą teorią zgodzić lub nie, ale to również dało mi do myślenia...

CO ZROBIĆ, ŻEBY NIE OBGRYZAĆ PAZNOKCI?

(czyli co mnie pomaga)

• Uświadom sobie, że obgryzanie paznokci może doprowadzić do zniekształcenia płytki paznokcia. Uważam, że mam dużo szczęścia, że u mnie nic takiego się nie wydarzyło, ale niezliczoną ilość razy obgryzłam paznokcie do krwi, co powodowało niesamowity ból... wtedy za każdym razem zarzekałam się, że nie zrobię tego ponownie. Jak sobie przypomnę ten ból, często mi to pomaga przestać. Dodatkowo przez obgryzanie możesz mieć problemy ze zgryzem - to już mnie dopadło. Kiedy byłam mała, przez obgryzanie miałam nierówne jedynki - wtedy zaczęłam się pilnować i z wiekiem się wyrównały.
• Czy wiesz co jest pod paznokciami? Obrzydliwe rzeczy! W wizualizacji zagrożenia może pmóc Grafika Google. Obrzydliwe są dłonie po podróży autobusem i dotykaniu się rurek, których dotykały setki ludzi, a co dopiero brud pod paznokciami... Na szkoleniach BHP przestrzegają przed bakteriami kałowymi, które można znaleźć na klamkach, a wiadomo, że cały brud wtłacza się pod paznokcie. Bakterie, naskórek, kurz, pot, różne inne wydzieliny... ekhm, chyba już wystarczy. A co może się stać z paznokciami? Sprawdźcie tutaj, ale ostrzegam, to bardzo drastyczne.
• A może z tego wyrośniesz? Ja myślałam, że z tego wyrosnę i po części się to sprawdziło. Teraz robię to bardzo rzadko, ale się zdarza. Może Tobie z wiekiem zupełnie minie ten nawyk?
• Gorzki lakier - dobrym wyjściem są gorzkie lakiery. Na niektórych to działa. Ja będąc mała, zdrapywałam gorzki lakier i gryzłam dalej, ale znam osoby, którym to pomogło się oduczyć obgryzania.
• Idź na manicure, wydaj pieniążki nawet na najzwyklejsze pomalowanie i wypilnikowanie paznokci. U mnie taki zwyczajny mani trzyma się ponad tydzień, a po wizycie u manicurzystki paznokcie są twarde i ładne - szkoda ich ruszać. Możecie też skusić się na żele, podobno to też pomaga, chociaż sama nigdy się na nie nie zdecydowałam i pewnie nie zdecyduję. Wolę naturalny, schludny wygląd paznokci.
• Malowanie paznokci na jaskrawe/mocne kolory. Czasem obgryzamy bezwiednie - jeśli podniesiemy do ust czerwony/czarny/jaskrawy lakier, przypomnimy sobie, że nie powiniśmy ich dotykać. Mnie pomalowane paznokcie bardzo pomagały, gdyż lubię mieć ładnie pomalowane paznokcie. Jeśli zedrze mi się lakier, od razu zmywam i maluję na nowo. Obgryzanie równałoby się z jedzeniem lakieru (chemia! pfu!), wchodzeniem go między zęby i ogólnym papraniem się. Nie, dzięki.
• Zajmij czymś ręce/usta - czasem obgryzamy, gdy czujemy się niekomfortowo. Odruch zajmowania dłoni lub trzymania czegoś w ustach nas uspokaja i rozluźnia. Jak myślisz, że u Ciebie też tak jest, to zajmij czymś ręce (pstrykaj długopisem, przekładaj go między palcami, napisz coś itp.) albo usta (żuj gumę, zjedz cukierka do ssania itp.).
• Szalona pielęgnacja - dobrym wyjściem jest przeznaczenie dużo czasu i dużo pieniędzy na pielęgnację dłoni i paznokci. Kup odżywkę, płyn do skórek, krem do rąk - spróbuj codziennie zrobić rytuał dbania i paznokcie. Pomaluj je odżywką, posmaruj oliwką, przeznacz na to trochę swojego czasu. Po tygodniu będzie to Twój rytuał, a paznokcie będą wyglądały lepiej i lepiej. A przecież szkoda Twojego czasu i pieniędzy na zniszczenie czegoś takiego... ;) u mnie to poskutkowało!
• Nagroda dla samego siebie - załóż się sam ze sobą (albo z kimś), że uda Ci się nie obgryzać przez tydzień. Np. jeśli uda Ci się nie obgryzać przez miesiąc, kupisz sobie książkę, na którą zawsze Ci było szkoda pieniędzy. Możesz się też założyć z kimś, że za każde obgryzienie paznokci od dziś - zapłacisz mu 5/10/15 złotych. Tylko bądź fair!
• Nawyk nie obgryzania - podobno na utrwalenie nawyku wystarczy 21 dni. A co powiesz na nawyk NIE OBGRYZANIA paznokci?
• SKÓRKI - problemem może być też skubanie, zadzieranie i skrobanie skórek. Najlepszym sposobem jest ich nadmierna pielęgnacja (sic!). Miej cały czas pod ręką kremy do rąk, oliwkę do skórek, w wersji mobilnej - Regenerum - i smaruj jak tylko sobie o nich przypomnisz. Będą odżywione, a nie oszukujmy się, smak kremu czy olejku, nie jest przyjemny...

Jestem bardzo ciekawa czy jest tutaj ktoś, kto jak ja ma/miał problem z obgryzaniem paznokci? A jeśli nie obgryzacie, to co myślicie, jak widzicie np. w autobusie kogoś, kto ogląda i gryzie swoje paznokcie? Mam nadzieję, że Was nie zniesmaczyłam i mam nadzieję, że przeczytają to osoby, które chcą się pozbyć tego brzydkiego nawyku. Jest on bardzo powszechny, ale na szczęście da się z nim walczyć. Zadbane dłonie, to według mnie ozdoba każdej kobiety, a na to, żeby moje były ładne i zadbane musiałam długo pracować. Choć cały czas z tym walczę, cieszę się, że na spotkaniach nie muszę dłoni chować w rękawach czy pod stołem. Jeśli Wam trudno walczyć z tym nałogiem, to wiedzcie, że się da i że trzymam za Was kciuki.