Myśli, które zatruwają... czyli dlaczego nie warto myśleć za dużo?

Kiedy nie myślę o pewnych rzeczach, czuję się duchowo zdrowsza. Czasem jednak pozwalam im tłuc się po mojej głowie i wtedy z każdą chwilą czuję się bardziej nieszczęśliwa, mimo że rozsądek podpowiada, że moje strachy są irracjonalne. Te myśli są dla mnie jak trucizna, bo wchodzą pod skórę bardzo głęboko i długo nie chcą stamtąd wyjść. Czasem rozdrapuję rzeczy, których nie powinnam już więcej dotykać. Nie powinnam tego robić, bo to działa tylko na moją niekorzyść i jest formą perwersyjnego samobiczowania. A myśl, że jest się niewystarczającym w jakikolwiek sposób, bardzo lubi nam się zagnieździć z tyłu głowy i wysysać radość.

Nie u wszystkich te obawy są takie same, wiele z nich uwarunkowane jest cechami charakteru.

JAKIE MYŚLI NAS ZJADAJĄ?

- Zazdrość o partnera - chyba każdej kobiecie czasem się to zdarza. Poczucie bycia niewystarczającą dla swojego partnera może nieźle podkopać naszą pewność siebie. Budzi w nas wiele negatywnych emocji, które w wielu przypadkach są bezpodstawne i nie mają żadnego powodu. Najczęściej nawiedza te z nas, które mają niskie poczucie własnej wartości oraz są niepewne partnerów. Można ją wyleczyć (mówię o bezpodstawnej zazdrości) skupianiem się na swoich sprawach, inwestowaniu w siebie i spotkania z przyjaciółmi. Warto też poważnie przemyśleć i przedyskutować z partnerem kwestię zaufania.

- Zazdrość o powodzenie życiowe innych - to bardzo polska cecha. Nie umiemy się cieszyć z sukcesów znajomych, bo od razu pojawia się podejrzliwe myślenie. Jak sąsiad kupi sobie nowy, fantastyczny wóz, pojawiają się głosy "Ciekawe za co go kupił? Na pewno nakradł!". Jeśli koleżanka dostanie awans w pracy, to zastanawiamy się przez które łóżko się musiała przewinąć, bo przecież ma takie same kompetencje jak my. Najlepiej by było, gdyby wszystkie emocje, które w nas wzbierają, skierować w coś, co przyczyni się do czegoś konstruktywnego np. rozpoczęcie oszczędzania na nowy samochód, albo w drugim przykładzie inwestycje w rozwój (naukę języków, kursy, coś co podniesie nasze kwalifikacje).
- Co inni powiedzą? - wiele z Was na pewno zna grafikę z osiołkiem. Mówi wszystko. Głupi ludzie, bo we dwoje jadą na osiołku; głupi mężczyzna, bo jego żona idzie, kiedy on jedzie; głupi facet, bo żona jedzie, a on idzie; głupi oboje, bo nie wiedzą jak wykorzystać osiołka. Na zastanawianie się nad tym, co inni o nas pomyślą, tracimy bardzo wiele energii. A przecież zawsze się znajdzie ktoś, komu nie dogodzimy i komu coś nie będzie pasowało. Jeszcze nie znalazłam niezawodnego sposobu, żeby nauczyć się wdupiemania, ale ciągle szukam.

- Obwinianie innych za nasze niepowodzenia - bardzo często gniew spowodowany naszymi niepowodzeniami lubimy skierować w stronę innych osób. Zawsze wszyscy inni są winni, tylko nie my. Możemy stracić wiele czasu i energii umiejscawiając źródło problemu w konkretnych osobach, kiedy tak naprawdę błąd tkwi w naszym zachowaniu lub podejściu. Kiedy obwiniamy za coś kogoś, zastanówmy się po pierwsze czy obiektywnie wina leży po jego stronie oraz czy zrobił to specjalnie. Może się okazać, że ta osoba wcale nie ma nic wspólnego z problemem, a jego prawdziwym źródłem są kumulujące się w nas złe emocje.

- Umiłowanie cierpienia - smutek jest naszą świadomą decyzją. To my decydujemy czy nasze życie będzie dobre, czy złe. Niektórzy z nas wolą celebrować bycie nieszczęśliwym, epatować nieszczęściem dookoła, czekając na pomoc lub słowa pożałowania. Wpadają po pas w wodę, która po jakimś czasie okazuje się być na tyle ciepła, że nie opłaca się z niej wychodzić. Niestety użalać się nad sobą i stać w miejscu można bardzo długo, rozsądniej jednak będzie trzeźwo ocenić swoją sytuację i podjąć środki, które wydobędą nas z tego dołka.

- Analizowanie sytuacji po raz tysięczny - jeśli stało się coś złego, ktoś powiedział coś niemiłego, ktoś zachował się wobec Ciebie nie w porządku... idź dalej. Mądrość ludowa: nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Niektóre rzeczy po prostu się zdarzają. Wypowiedziane słowa zazwyczaj znaczą to, co znaczą i wcale nie niosą za sobą ideologii, którą bardzo sprawnie możemy sobie do nich wymyślić. Nie bądźmy bajkopisarzami, skupiajmy się na rzeczach ważnych i nie traćmy energii na niezliczone scenariusze "co by było gdyby". Nie nakręcajmy się!

- Poczucie bycia niewystarczająco mądrym/pięknym/dobrym - obawa w zależności od otoczenia dotyczy naszego intelektu, wiedzy, urody, sprawności, empatii itp. We wszystkim można być niewystarczającym... Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie od nas mądrzejszy, piękniejszy, lepszy, wszystko zależy od punktu widzenia. Musimy sobie uzmysłowić, że porównywanie się do innych nie ma najmniejszego sensu. Każdy z nas ma inne talenty, wygląda inaczej, stanął w czasie swojego życia w obliczu innych możliwości. Patrzenie na innych powinno się ograniczać tylko do odnajdywania wzorców, do których dążenie będzie naszym motorem do działania.

Brzmi pięknie, gładko i łatwo. Możecie się zastanawiać dlaczego tak mędrkuję - wpis jest średnią tego, z czego napisaniem nosiłam się już od dawna, moich doświadczeń oraz ostatniego rozdziału książki Nie tłumacz się, działaj! Briana Tracy'ego. Chcę również napisać, że wszystkie wpisy, które zamieszczam na blogu są również moim prywatnym poszukiwaniem kobiecości, pewności siebie i przepisu na szczęśliwsze życie.

Moim sposobem na uniknięcie czarnych myśli jest przede wszystkim pilnowanie się, żeby mnie nie nawiedzały. Najczęściej przychodzą, kiedy zanotowałam jakąś porażkę albo mam za dużo wolnego czasu (!) i przeznacza zbyt wiele czasu na myślenie o nieistotnych rzeczach. Jeśli za każdym razem, kiedy przyjdzie taka myśl, będziemy ją oddalać, zrzucimy z siebie ciężar, do jakiego by urosła po dłuższym czasie. Nie generujmy ich sztucznie i pilnujmy się. Jeśli przyjdą, użyjmy racjonalnych argumentów i je przeganiajmy. Jeśli to nie poskutkuje, to spróbujmy złe emocje zamienić na motywację np. pójdźmy na basen, zaszyjmy się w książkach, zróbmy coś z czym długo zwlekaliśmy. Z pewnością poczujemy się lepiej!

Brian Tracy w swojej książce zwrócił również uwagę na bardzo ciekawą rzecz - według niego wybaczanie jest czynnością czysto egoistyczną. W zdrowym tego słowa znaczeniu. Ludzie mylnie żyją w przekonaniu, że wybaczanie to pobłażliwość i frajerstwo, a wybaczającego stawia się na pozycji wykorzystywanego. A w rzeczywistości dzięki wybaczaniu zrzucamy z siebie ciężar i wyzwalamy się emocjonalnie. Może warto spróbować?

Kochani, najpierw zapraszam Was na moją stronę na Facebooku, tam znajdziecie informacje o najświeższych postach oraz zapowiedzi kolejnych tematów. Mam tyle pomysłów, ale nie wiem co by Was najbardziej porwało! A może mi trochę pomożecie? O jakich rzeczach chcielibyście u mnie poczytać?