Co zrobić, żebyście komentowali?

Większość blogerów marzy o tym, żeby ich autorskie cacuszka były czytane przez setki ludzi, żeby spływały do nich propozycje współpracy no i żeby ogólnie był fejm. Ale kiedy widzimy masę odsłon, a najnowszy post straszy napisem "Brak komentarzy", to podskórnie czujemy się oszukani. 

Pojawiają się pytania. Czy ktoś to w ogóle czyta? Nie no, pewnie że czyta, widziałam sto odsłon! Może powinnam zrezygnować z tego rodzaju postów... nie no, przecież wygląda całkiem w porządku. Czy napisałam o czymś nudnym? Damn, tyle pracy na marne. A może o czymś absolutnie oczywistym? Może się już wypaliłam? A może ktoś całkowicie się nie zgadza, ale nie chciało mu się napisać? No właśnie, nie chciało...

Badania dowodzą, że 50-90% użytkowników Internetu stanową lurkersi/lurkerzy. Nazwa pochodzi od angielskiego słowa lurk - czaić się, czyhać. Witam wszystkich "moich lurkerów"! :) Obserwują, przeglądają, czytają, szukają, ale nigdy się nie udzielają (nie komentują, nie wysyłają e-maili, nie klikają lajków). Lurker korzysta z potrzebnych mu treści, ale albo samo to mu wystarcza, albo potrzebuje czasu, żeby poznać zachowania społeczne panujące wśród społeczności internetowej. Często po to, żeby zdobyć pewność siebie, umożliwiającą mu jakikolwiek feedback.

W różnych publikacjach naukowych można przeczytać, że lurkerów postrzega się zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Pozytywnie, bo osoby "nowe" w społeczności mogą nauczyć się pewnych mechanizmów, które rządzą forum, blogosferą, stroną. Zlokalizować kto jest kim, jakiego używa się języka oraz jakie są zachowania społeczne odbiorców strony. Dodatkowo tworzą grono odbiorców i są wędką na reklamodawców. Ale mogą być również postrzegani negatywnie, bo "biorą, nie dając nic w zamian". Korzystają z treści, ale nie dają żadnej odpowiedzi - komentarza o przydatności informacji, ani nie prowokują dyskusji. Po prostu biorą i wychodzą.

DLACZEGO JESTEŚMY LURKERAMI?

• samo przeglądanie stron nam wystarcza
• nie czujemy potrzeby "ujawniania się"
• widzimy, że już ktoś napisał to, co myślimy
• widzimy "Brak komentarzy" i nie chcemy się wybijać
• "i tak tego nikt nie przeczyta"
• chcemy się wcześniej nauczyć czegoś o społeczności
• boimy się pomyłki i odrzucenia przez grupę
• nie uważamy, że jesteśmy na tyle kompetentni, żeby skomentować

Jak to wygląda naukowo? Zapraszam tutaj do przeczytania ciekawego artykułu [ENG].

Ogólnie wśród społeczności internetowych stosunek użytkowników podejmujących działania, do tych, którzy tego nie robią, jest bardzo podobny.

90% - lurkerzy (czytają, obserwują, nigdy nie komentują)

9% - użytkownicy reagujący od czasu do czasu (są ważniejsze czynności, niż komentowanie)

1% - osoby, które zawsze dadzą feedback (jakikolwiek odzew - komentarz, like, e-mail, udział w głosowaniu itp.)

Na blogach sytuacja kształtuje się jeszcze inaczej: 95-5-0.1%

Przez takie proporcje trudno jest określić jakich się ma odbiorców. Cały feedback, który otrzymujemy nie jest w żaden sposób reprezentatywny. Dlaczego? Ponieważ 90% feedbacku pochodzi od tego 1% czytelników, którzy zawsze komentują, a 10% od tych 9%, którzy komentują czasami.

Osoby zawierające się w tym 1% zazwyczaj mają swoje zdanie, są lojalnymi czytelnikami (albo hejterami), ale można przewidzieć co pomyślą o dodawanych przez nas treściach. Te nieme 90% pozostaje zagadką. I wiecie co? Zawsze tak będzie. Nierówność uczestnictwa zawsze będzie miała miejsce na naszych forach/stronach/blogach. Można tylko lekko modyfikować proporcje 95-5-0.1 czy 80-15-5. Są specjalne porady jak zaktywizować użytkowników i przekonać lurkerów, żeby wyszli z cienia. Przytoczę je, chociaż nie wszystkie odnoszą się do blogów. Zatem jak zaktywizować lurkerów?

• Spraw, żeby uczestnictwo było łatwiejsze - na tym opiera się wiele stron internetowych. Już nie trzeba pisać skomplikowanej odpowiedzi, podawać argumentów, wystarczy wcisnąć like, liczbę gwiazdek, albo serduszko, żeby pokazać, że coś nam się podoba lub nie.
• Spraw, żeby uczestnictwo było skutkiem ubocznym - na przykład podaj na blogu kilka postów o podobnej tematyce (related posts), przypomnij w tekście, że o czymś kiedyś już pisałeś. Nie dość, że zmaleje współczynnik odrzuceń (bounce rate), to jeszcze będziesz miał odpowiedź jakie tematy interesują użytkowników.
• Umożliwiaj edytowanie, a nie wymagaj tworzenia - tutaj bardziej chodzi o dostarczanie użytkownikowi bazy, którą może edytować np. użytkownicy Second Life częściej wybierają postaci gotowe, które można lekko zmodyfikować, niż tworzą postaci od zera.
• Nagradzaj użytkowników - mogą to być gwiazdki przy profilu albo wyróżnienia różnego rodzaju. Jednak nie za często, bo co to za nagroda, jeśli jest przyznawana codziennie?
• Promuj jakościowych użytkowników - możesz podkreślić ich wartość poprzez ranking, nawet w narzędziach bloggera pojawił się gadżet z rankingiem komentujących (jednak tam liczy się ilość, a nie jakość ;).

Teraz trochę prywaty. Sama przez długi czas byłam lurkerem. Buszowałam po blogach, czytałam wiele wartościowych tekstów, poznałam wiele ciekawych miejsc w sieci, ale nigdy nie pozostawiałam po sobie śladu. Kiedy założyłam swojego pierwszego poważnego bloga (tematycznie zupełnie niezwiązanego z tym), uderzyło mnie jak bardzo chciałabym, żeby ktoś skomentował mój post. Jak ktoś podjął się takiego wysiłku, cieszyłam się jak głupia, choć z racji specyfiki bloga, nie było długich merytorycznych wywodów. Ale zaczęłam dostawać e-maile, które były wspaniałym feedbackiem, którego tak bardzo chciałam. Tylko po to, żebym wiedziała, że to, co robię ma sens. Kiedy założyłam tego bloga postanowiłam, że nie będę niemym obserwatorem, bo wiem jak mnie cieszyły komentarze na poprzednim blogu, postanowiłam, że będę was odwiedzać i w miarę czasu zawsze pozostawić jakiś znak, że byłam. A skoro zdecydowałam się na wysiłek (przyjemność) przeczytania jakiegoś posta, to dlaczego nie dołożyć do tego minuty na komentarz w formie podziękowania za nowe myśli, inspiracje, pomysły? Dodatkowo pozostawiam swój ślad w sieci, pokazuję, że jestem oraz że jestem aktywna.

Niektórzy, czytając komentarze pod artykułami np. na Onecie mogą zwątpić w ich sens. Jeśli piszą je zakompleksieni ludzie, którzy nie mają w życiu co robić, tylko bluzgać na polityków, to się nie dziwię, że mają tak niski poziom. Na wielu blogach czytanie komentarzy pod artykułem jest dla mnie niemal obowiązkiem, bo niektóre z nich są równie wartościowe, co całe posty.

Mam nadzieję, że po przeczytaniu posta nie macie wrażenia, że piętnuję lurkerów. Jestem bardzo daleka od tego, bo przecież sama długi czas w taki sposób postępowałam, a w pewnych miejscach sieci wciąż to robię. Chciałam Wam tylko przybliżyć zjawisko, o którego istnieniu kiedyś nie wiedziałam.

A Wy do którego procentu należycie? Komentujecie zawsze, zazwyczaj... czy w ogóle (wtedy sobie odpowiedzcie sami, a nie pod postem ;) Czy zależy Wam na komentarzach, które zamieszczają czytelnicy na Waszych blogach? Czy według Was liczba komentarzy pod tekstem ma coś wspólnego z jego wartością? Spotkaliście się wcześniej z opisanym przeze mnie zjawiskiem?

Zapraszam wszystkich na mojego Fejsika (gdzie cicho liczę również na feedback o wyglądzie mojego bloga) oraz na Instagram.