Filmy o miłości, które zaskakują

Nie należę do osób, które uwielbiają komedie romantyczne i melodramaty. Większość z nich jest dla mnie taka sama - podobne wątki, ci sami aktorzy i te same utarte schematy, które wiadomo jak się zakończą. Zazwyczaj się na nich wzruszę, ale potem potraktuję je szkolną pamięcią i po miesiącu nie będę pamiętała, że cokolwiek oglądałam... a kiedy przypadkiem natrafię na nie później w telewizji, przypomnę sobie, że "coś gdzieś było", ale bez jakiegoś szczególnego żalu... 

... ale zdarzają się też takie filmy, które mimo gatunku "komedia romantyczna" czy "melodramat" - trzymają długo! Zazwyczaj musiały wycisnąć ze mnie wiadro łez, sprawić, że nie przespałam pół nocy, tylko myślałam o ich bohaterach, albo czułam autentyczną zgryzotę, że "tak się skończyło".

Mam nadzieję, że moje propozycje przydadzą się Wam w obliczu nadchodzącej zimy i długich wieczorów idealnych na miłe seanse filmowe. Nie wiem jak Wy, ale ja jesienią i zimą chętniej spędzam czas nad filmami, niż w innych porach roku. Wtedy też nadrabiam filmowe zaległości i robię listy filmów do obejrzenia.

Nie chcę streszczać tych filmów, bo od takich opisów są odpowiednie portale... Skupię się na elementach, które mnie ruszyły i porwały. Mam nadzieję, że obejdzie się bez spojlerów. Chciałam Wam polecić filmy, które odstają od sztampowego przepisu na komedię romantyczną albo poruszają/wzruszają/czarują tak, że można przymknąć oko na ślady kiczu przemykające pomiędzy scenami.

Więc jeśli chcecie się dowiedzieć czy wierzę w przyjaźń damsko-męską nie kończącą się w łóżku; w jakim filmie znajdziemy pięknego-brzydkiego brodacza, który skradł moje serce; w którym filmie Ryan Gosling programista przemawia do mnie najbardziej, gdzie można zobaczyć najsłodszy występ karaoke; gdzie znalazłam najwierniejszą kalkę siebie i czy można się zakochać w komputerze, to zapraszam!

Będzie mi również miło jak zerkniecie od czasu do czasu na mojego facebooka i Instagram ;) powoli się rozkręcam (ooo, jak miło - po roku istnieniu bloga! - TAK! Niedługo rocznica bloga - obiecuję, że przygotuję dla Was coś super!).

Kolejność jest przypadkowa.

DZIWNIE OGLĄDAĆ FILM O SOBIE [zwiastun]

Macie czasem takie wrażenie, że jesteście jakąś postacią z filmu? Ja tak miałam w tym przypadku i w pewnym momencie było to przerażające. Cały ten mój wewnętrzny bałagan, Summer wyjęła na wierzch. Ten film to 500 dni miłości, 500 dni z Summer i bynajmniej nie są to dni lata. Przedstawia historię chłopca i dziewczyny - Toma i Summer... ale nie jest to historia o miłości. Mimo że narrator mówi nam o tym na samym początku, to każda scena temu zaprzecza, doszukujemy się tej miłości wszędzie. Widzimy piękną dziewczynę, zakochanego chłopaka, pierwsze słowa, pierwsze spotkania... ehh... Summer mówi w pewnym momencie, że jest jak Sid Vicious. A ja jestem jak Summer, niezaprzeczalnie. Gdyby ktoś mógł nakręcić film o mnie, to z pewnością byłby ten film. Jeśli chcecie się dowiedzieć dlaczego, to zachęcam do obejrzenia. Tylko nie bądźcie dla niej zbyt surowi...

WCALE NIE AMERICAN DREAM [zwiastun]

Ten film mnie najprawdziwiej zabolał. Od samego początku wszystko było zbyt piękne - brodaty cowboy grający bluegrass, piękna, wytatuowana blondynka, na którą nie mogłam się napatrzeć, wspaniała muzyka, którą po obejrzeniu filmu słuchałam zapętloną dziesiątki razy i w końcu piękna historia miłości. Jakaś bajkowa historia romansu hippisów, którzy uciekają od wszystkiego i są stworzeni idealnie dla siebie, tak po prostu. Niesamowite szczęście z którego powstaje piękna córka, mieszkają spokojnie w pięknym wiejskim domku - mogliby żyć długo i szczęśliwie, mogłoby nic się nie wydarzyć przez bite dwie godziny, a ja bym dalej uwielbiała ten film za sam jego klimat i świetną muzykę. Niestety w córka bajkowej pary zaczyna chorować... i zaczyna się długa droga w dół. Ich wszystkich. Zaczyna się walka o każdą rzecz - o życie, o marzenia, o związek, o samych siebie. A wszystko to do rytmu muzyki bluegrass, która tak bardzo nie pasuje do tego smutnego obrazka. Cholernie smutny film, który bardzo boli. Boli jak każda bajka przerwana nagle i w nieodpowiednim momencie. Polecam ścieżkę dźwiękową.

KIEDYŚ, GDZIEŚ, SOUNDTRACK MIŁOŚCI [zwiastun]

Wzruszył mnie na wskroś i z pewnością przyczyniła się do tego przepiękna muzyka (np. ta piosenka). Kameralna opowieść o miłości. Takiej zwykłej, naturalniej, tak jakbyśmy zaglądali do sąsiada przez okno, bez zbędnego szumu i Hollywoodzkiej otoczki. Można by powiedzieć, że wydarzyło się to gdzieś, kiedyś... takich życiowych scenariuszy są setki. Historia jest prosta, Czeszka spotyka Irlandczyka, grającego na ulicy. Każde z nich ma swoją historię, poprzednie związki, osoby, które darzą uczuciami, niezałatwione sprawy, zobowiązania... jednak łączy ich miłość do muzyki, jakaś niewidzialna nić i obietnica, że "w końcu wszystko będzie dobrze". Muzyka roztacza bajkowy klimat. Cały czas miałam wrażenie, że oglądam musical, ale obdarty z tego charakterystycznego dla tego gatunku patosu i sztuczności. Szczerość i prostota, która sprawiła, że byłam zaczarowana. Posłuchajcie jeszcze tego, ścieżka dźwiękowa roztapia moje serce jak wosk.

ZAKOCHAĆ SIĘ W GŁOSIE SCARLETT [zwiastun]

Samotność. Piękna i rozpaczliwa samotność w wielkim mieście, przemawiająca uroczym głosem Scarlett Johanson. Przez cały film wstrząsały mną skrajne emocje, a przecież wcale nie było tam szaleńczej akcji, porywów serca, rozstań, powrotów... była prosta historia. Tyle że niewyobrażalna - bo historia miłości (?) człowieka i systemu operacyjnego. Samym tym zestawieniem byłam trochę zażenowana, zakłopotana... nie wiedziałam co myśleć o tym filmie, bo czułam, że mój umysł nie umie go pojąć. Długo się nad nim zastanawiałam. Jakie potrzeby zaspokajał świat w nim przedstawiony? Czego tak naprawdę szukali ludzie, skoro zatracili zdolność do związywania i utrzymywania "zwykłych" relacji? Po zakończeniu seansu byłam szczęśliwa, że żyjemy w świecie, gdzie nie musimy rywalizować z techniką - bo gdybyśmy musieli, najprawdopodobniej byśmy z nią przegrali. Można docenić niedoskonałość i ułomność człowieka, bo w tym przejawia się właśnie jego ludzkość. Mimo całej abstrakcyjności świata, który nam pokazuje film, nie opowiada tylko i miłości człowieka do systemu operacyjnego Samantha, ale zmusza do zastanowienia się nad tym jak ważna jest technologia w naszym życiu? Czy nie stawiamy jej wyżej, niż prawdziwych relacji z drugą osobą? Często telefon czy komputer zastępuje nam normalne relacje, a zatracenie umiejętności stworzenia zdrowej relacji z drugim człowiekiem (przez zachłyśnięcie się technologią) byłoby wielką ułomnością (a przecież już to się zaczyna dziać)...

BOSKI RYAN I SCENA POCAŁUNKU W DESZCZU [zwiastun]

Tego filmu chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, ale jeśli ktoś o nim nie słyszał, to muszę wspomnieć, że bez chusteczek się nie obejdzie. Mnie porwał przede wszystkim klimat Ameryki lat 40., Ryan Gosling i oczywiście piękna Rachel McAdams w przemoczonej niebieskiej sukience. Ta scena długo mi nie mogła wyjść z głowy i zawsze przychodzi mi na myśl, kiedy wspominam ten film. Wiele osób zarzuca filmowi, że trąci banałem i jest na wskroś kiczowaty... bo to prawda. Ale nie w taki irytujący plastikowy sposób, tylko tak zupełnie niezauważalnie i nieinwazyjnie. Dał mi dokładnie to, czego oczekuję od melodramatu. Do tego jeszcze "właściwa" historia filmu, która już rozkłada na łopatki (ale nie piszę bliżej, bo tu już świeci się czerwona lampka z napisem "spoil alert!"). Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że po obejrzeniu zapragniemy tak pięknej romantycznej miłości, jak tam i potem zdarzenie z rzeczywistością będzie trudne. Bo w sumie to kolejny bajkowy film... ;)

MIŁOŚĆ CIĄGLE OD NOWA I OD NOWA... [zwiastun]

Tym razem coś lżejszego, w sumie to całkiem lekkiego, ale w niesamowitym klimacie. Historia miłości, która mogła być przeżywana raz po raz... Główny bohater dowiaduje się, że mężczyźni w jego rodzinie mogą podróżować w czasie. Chyba każdy z nas chciałby mieć taką możliwość (chociażby po to, żeby przeczytać wszystkie książki na świecie ;). Może on naprawiać w zasadzie wszystko, co spotka go w życiu dążąc do perfekcji. Jednak czy o to w szczęśliwym życiu chodzi? Film kupił mnie niesamowitym wdziękiem i ciepłem, z pewnością jest to również zasługa Rachel McAdams i fajnego rudzielca, który się w niej zakochał. Miałam ochotę, żeby film nigdy się nie psuł i nie kończył. Cały czas miałam uśmiech na twarzy, kolejne sceny napawały mnie niesamowitym optymizmem, jest w nim chyba coś magicznego. Taka piękna baśń o miłości, która mimo że wiemy, że jest nieprawdziwa, w jakiś dziwny sposób nas cieszy. Wszystkiemu towarzyszy piękna muzyka, więc przepis na lekką komedię romantyczną jak najbardziej gotowy.

CZY TO JEST PRZYJAŹŃ, CZY TO JEST KOCHANIE... [zwiastun]

A na koniec wisienka na torcie i zupełna klasyka. Film ma tyle lat, co ja i jest mi szalenie bliski z uwagi na historię, którą opowiada. Nie miejcie mi za złe, że po raz kolejny mówię, że odnajduję siebie w tym filmie - po prostu lubię się utożsamiać z tym, co widzę na ekranie. Znajomi, koledzy, przyjaciele... czy istnieje przyjaźń między kobietą i mężczyzną? Według Crystala nie, a Meg Ryan od początku chyba nie chce mieć z nim zbyt wiele do czynienia... potem ich losy się dziwnie splatają, zaprzyjaźniają się, jednak zawsze im coś przeszkadza w wejściu w głębszą relację. Pamiętam jak oglądałam go z moim przyjacielem (obecnie narzeczonym) i bałam się oddychać. Film był dokładnie o nas, a ja bałam się co spotka bohaterów w kolejnych scenach, bo była to wróżba dla nas. Te same pytania, wątpliwości, obawy - bohaterowie filmu głośno wypowiadali nasze myśli, jak jeszcze nie byliśmy razem. Jest to inteligentna, dowcipna komedia pełna ciepła - opiera się głównie na świetnych dialogach. No i kto nie kojarzy sceny z kawiarni, kiedy Meg Ryan udowadnia, że kobiety potrafią udawać orgazm? ;)

Z pewnością też macie takie filmy, które Wami szarpnęły - jestem bardzo ciekawa jakie możecie mi polecić niesztampowe filmy o miłości? Czy widzieliście już wymienione przeze mnie propozycje? Macie podobne odczucia wobec nich czy też w ogóle się ze mną nie zgadzacie?